การละหมาดเป็นบัญญัติที่พระเจ้าได้สั่งให้ผู้ศรัทธาทุกๆยุค กระทำ(ไม่ว่าจะศาสดาท่านไหนๆก็ตาม) เพื่อแสดงความเคารพรักภักดีต่อพระองค์ โดยที่ผู้ศรัทธาห้ามไปแสดงความเคารพรักภักดีต่อวัตถุ หรือมนุษย์หน้าไหน เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ได้สร้างมนุษย์ ไม่ได้เป็นผู้ให้ชีวิตและปัจจัยยังชีพแก่มนุษย์ หากแต่มนุษย์เราต่างก็นำสิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติที่พระเจ้าสร้างมาใช้ประโยชน์ทั้งสิ้น แม้กระทั่งพ่อแม่ของเราเองก็ไม่ได้เป็นผู้สร้างอสุจิ ไม่ได้เป็นผู้สร้างมดลูก ไม่ได้เป็นผู้สร้างกระบวนการตกไข่ ไม่ได้เป็นผู้สร้างกลไกการปฏิสนธิ หากแต่กลไกทางธรรมชาติเหล่านี้ถูกสร้างมาโดยพระผู้เป็นเจ้าผู้ซึ่งอภิบาลสรรพสิ่งทั้งปวง
การละหมาดเป็นการแสดงความกตัญญูรู้คุณต่อพระผู้เป็นเจ้า เป็นการเข้าเฝ้าพระผู้เป็นเจ้าโดยตรง โดยไม่ต้องมีสื่อกลางหรือนักบวชมาคอยทำพิธีให้ นอกจากนั้นแล้วผลดีที่เกิดขึ้นนอกจากได้รับผลบุญแล้วก็คือ การละหมาดเป็นอาหารทางด้านจิตวิญญาณด้วย มนุษย์เรากินอาหารสำหรับร่างกายวันละ 3 เวลา แต่สำหรับอาหารของจิตวิญญาณบางคนไม่มีเลย เขาจึงเป็นคนที่จิตใจไม่สะอาด หรือมีจิตใจที่อ่อนแอ(เป็นลักษณะหนึ่งของผู้ที่ไม่ศรัทธา) ซึ่งสำหรับมุสลิมแล้วถูกกำหนดให้ละหมาด เป็นข้อบังคับวันละ 5 เวลา ส่วนนอกจากนี้แล้วก็สามารถละหมาดได้เนื่องในสถานการณ์ต่างๆ(ตามที่ท่านนบีได้ทิ้งแบบฉบับไว้) แต่ไม่เป็นที่บังคับ
การละหมาดยังเป็นการขัดเกลาจิตใจและพัฒนาศีลธรรมตนเอง ให้พ้นจากความชั่วทั้งหลาย ดังที่อัล-กุรอานได้กล่าวว่า “แท้จริงการละหมาดนั้นจะยับยั้งการทำสิ่งลามกและความชั่ว” (บทอัลอังกะบูต โองการที่ 45) ดังนั้นใครที่ละหมาดด้วยความศรัทธา และความรักต่อพระเจ้า(ไม่ใช่สักแต่ละหมาดไปตามประเพณี) เขาก็จะได้รับการขัดเกลาทางศีลธรรมให้พ้นจากการมีจิตใจที่ชั่วช้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น